Time to manage

Maatschappelijk (On-) Verantwoord Ondernemen

Zowel de overheid als het bedrijfsleven roepen al vanaf begin 2016 om het hardst dat er een schromelijk tekort is aan ervaren ICT-ers. Sterker nog, het tekort zal de komende tijd alleen maar groter worden, aldus de roeptoeters.

Ervaren ICT-ers. Ik hoor het iedereen denken: Hoe zien die eruit? Welk profiel hoort daar dan bij? En MKB Nederland (zichzelf profilerend als banenmotor van Nederland )doet hier nog een schepje bovenop: "We zijn gedwongen onze heil te zoeken in het Buitenland om aan de vraag te voldoen, want “er is in Nederland geen ICT-er te vinden” 

Ha, dat is goed nieuws denk je dan, met in het achterhoofd de 800000+  werklozen. Daar moet toch voldoende potentieel zitten om die vraag invulling te geven. Volgens mij was MKB Nederland er al in een heel vroeg stadium bij om vooral de arbeidsmarkt flexibeler te maken, en daar waar mogelijk bij minder goede tijden vooral het ontslagrecht te versoepelen. En nu het weer beter gaat met de economie ineens die klaagzang? We kunnen geen mensen krijgen? 

Dank je de koekoek. Want de realiteit is anders (kijk maar eens naar interviews met Jacques van den Broek) We willen graag geen vaste contracten, we willen geen mensen boven de 45 jaar, ervaring moet en leeftijdsgrens tot 30 jaar. O ja , we willen eventueel wel  een oudere (what’s in a name) werknemer hebben, maar…… die zijn star, hebben een hoog ziekteverzuim en willen niet meer bijgeschoold worden. Tenzij de overheid met een mooi subsidiepotje kan komen…..

De eerste groep werknemers die het veld mag ruimen bij een willekeurig reorganisatiemodel (in Management termen “Efficenciency- & Rendementsverbetering geheten, of nog mooier, ‘Lean’) zijn  juist de ervaren medewerkers. Liefst in de categorie 40+ / 50-) Want duur en niet flexibel. Dat het bedrijfsleven hier eerder heel veel in geïnvesteerd heeft, en dat de werknemers in kwestie datzelfde hebben gedaan telt even niet mee, want het korte termijn denken heeft de overhand (kostenreductie nu en per direct) en de gevolgen zien we later wel.

Dat loyaliteit niet telt, kennis en ervaring terzijde geschoven wordt en dat we tegenwoordig tot minimaal 67 jaar moeten doorbuffelen om überhaupt een pensioengerechtigde leeftijd te bereiken maakt het helemaal zuur: Je hebt vanaf je 45e levensjaar nog langer te werken dan je in de voorafgaande periode hebt gedaan. 

Nog 22 jaar te gaan, en, bij een normale studieduur, ben je ooit ergens rond je 26e begonnen. dat zijn 19 werkzame jaren, met heel wat jobhoppen om vooral aan de maatschappelijke invulling van terugbetaling studieschuld en onder water staande woning te kunnen voldoen.

En naast het MKB is er nu nieuw fenomeen bijgekomen. Uitzenden. Dat kost wel wat, maar je kunt zo van je (voormalige) werknemers af en last but not least vooral niet meerder malen verlengen want dan zit je direct weer aan zo’n lastige werknemer vast.

De cijfers van het ABU (de overkoepeling voor de uitzendbranche) roept vol trots dat ⅓ van de oudere werknemers (heb je dat woord weer) via de ABU leden aan het werk geholpen is. Ja, vrij logisch dat je daar trots op bent, maar hoe zit het met de ⅔ die niet via het ABU aan de bak komt? Daar hoor je dus niemand over.

En jawel, de overheid komt met een subsidieregeling voor het aan de man brengen van de “oudere doelgroep”. Waarom niet eerder eenzelfde soort subsidiepot bedacht om de kosten van arbeid te verlagen? Dus de directe looncomponenten aan te pakken? Daar ging het uiteindelijk toch om? De doelgroep was toch te duur? Pak dat dan aan!  

Maar nee, ook de overheid heeft tonnen boter op het hoofd als het gaat om geldstromen. Eerst een probleem mee helpen creëren, dan vervolgens zien dat de kosten (uitkeringen, begeleiding etc.)  de spuigaten uitlopen en dan de geniale overheidsoplossing: Subsidie. En niet constructief, nee het gaat om a) uitzendbanen en b) tijdelijke contracten zonder zicht op vaste dienstverbanden. Want dat wordt niet gewenst door de markt. 

Als ondernemer mag je best eens nadenken over je eigen profilering. En ook over de koepel die jouw vertegenwoordigd als gesprekspartner. En kijk dan nog eens heel goed naar je middellange termijn doelen in plaats van korte termijn denken. Dit getuigd eerder van paniekvoetbal. En was het nu echt zo moeilijk om de neergaande tendens van de achterliggende 8 !!  jaren om te buigen naar een creatievere manier van ondernemen? Bijvoorbeeld eens wat nieuws proberen? De klanten beter leren kennen? De marktveranderingen aan zien komen?

Als dat niet gesignaleerd wordt is het niet verwonderlijk dat bedrijven stuk lopen. En ben je geen deel van de realiteit om je heen.  De hele keten is uitsluitend gericht en opgetuigd rondom meer meer meer (rentabiliteit, winstmodellen, omzetcijfers)  maar waar de economie hapert zijn andere oplossingen en creativiteit gewenst. Bij financiers, overheden maar zeker ook bij MKB Nederland.

Weg met het stof, verf je ondernemershuis en begin eens buiten de kaders te denken. Dan kun je pas zeggen dat je maatschappelijk betrokken bent en als zodanig invulling geven aan een gezondere economie en onderneming.